In de Veluwse Kerkbode schreef ik onder de berichten van Elspeet dat mijn dubbele trouwring is teruggevonden. Het RD nam dit bericht in de krant van vandaag (1 juni 2024) grotendeels over. Vanwege de vele reacties die ik kreeg – en waarvoor ik iedereen hartelijk wil bedanken – plaats ik het volledige bericht nu ook maar op deze weblog.
Na een wandeling in februari met een vriend langs de bosrand kwam ik er in een restaurant in Vierhouten achter dat ik mijn dubbele trouwring miste. Ik had de ring van mijn vrouw en die van mij aan elkaar laten maken door een goudsmid.
Bij mijn beste weten had ik deze ring nog aan mijn vinger toen ik mijn huis verliet. Mijn kinderen lieten op facebook weten dat dat ik mijn trouwring kwijt was. Meerderen van u zijn daarop gaan zoeken. Er is zelfs met een metaaldetector gezocht. Zelf heb ik ook de route nog een keer gelopen met een vriend die voor die gelegenheid een metaaldetector had gehuurd. Het was alles te vergeefs.
Ik heb gebeden of de ring teruggevonden mocht worden, maar toen dit na een aantal weken nog niet het geval was, gaf ik feitelijk de hoop op. Het is dat ik nog al druk was, anders was ik eind april naar een juwelier gegaan om nieuwe ringen te laten maken. Die zouden overigens emotioneel nooit dezelfde waarde hebben gehad.
Maar wat is gebeurd? Op 8 mei belde mijn dochter Hanna mij. Ze had de ring gevonden in een linnen tasje. Daarin had zij boeken gedaan die zij naar een kringloop wilde brengen. Bij het legen ervan vond ze de dubbele ring. Achteraf besef ik dat dit ik de morgen dat ik ging wandelen zelf boeken uit het tasje had gehaald. Toen is kennelijk de ring losgeschoten. Hanna heeft het tasje vervolgens meegenomen niet wetend dat de ring erin zat.
Opmerkelijk is dat de ring 8 mei is teruggevonden. Op vrijdag 8 mei 1980 kregen mijn vrouw en ik verkering. Toen we krap een jaar later verloofden en met het oog daarop ringen hadden gekocht, hebben we niet de verlovingsdatum maar de verkeringsdatum in de trouwringen laten zetten, omdat we van meet af aan wisten dat de Heere ons voor elkaar had bedoeld.
Ik kan de Heere alleen maar lof toebrengen dat de ringen terug zijn. Juist omdat meerderen van u hebben gezocht, wil ik u dit langs deze weg laten weten. Het heeft mij overigens goed gedaan dat er zo ijverig is gezocht en naar ik begreep niet alleen door leden van de Hersteld Hervormde Gemeenten maar ook door dorpsgenoten die bij een van de andere kerken binnen het dorp behoren.
Er is ijverig gezocht. Mijn wens is dat u even ijverig zoekt naar het koninkrijk van God. En dan zoekt u niet tevergeefs. Wie dat zoekt, heeft het ten diepste al gevonden. En hoe dan ook blijven we bij alle geloofszekerheid en geloofsvreugde die de Heere ons kan en wil schenken, als het goed is, ons leven lang toch ook een zoeker van Gods koninkrijk.
Het zoeken van Gods koninkrijk is namelijk een houding die een christen blijvend typeert en stempelt. Dat zoeken heeft te maken met het feit dat wie wedergeboren is tot een levende hoop een pelgrim is die pas thuis is als het koninkrijk van God in volle heerlijkheid aanbreekt bij de wederkomst van onze Heere Jezus Christus. Geen groter wonder is dat wij in dat koninkrijk elkaar mogen zien om daar met alle heiligen Gods lof ongestoord tot in alle eeuwigheid te bezingen. Laten we zo ook voor elkaar bidden.
Dr. P. de Vries - artikelen en opinie 