Bij de Banner of Truth verschenen van de hand van Terry L. Johnson, senior-predikant van de Independent Presbyterian Church in Savannah, Georgia, al vier deeltjes in de serie Texts that Transform. Johnson groeide op in een behoudend evangelisch milieu. Hij werd in zijn studententijd gewonnen voor zowel de gereformeerde genadeleer als de gereformeerde sacramentsleer.
In het boekje Marriage and Family uit de genoemde serie gaat hij op praktische wijze in op de betekenis van het christelijk huwelijk. Het grootste deel van het boekje is gewijd aan de betekenis van het gezin voor kinderen, als God het huwelijk met de kinderzegen bekroont. Johnson onderstreept dat het voor ouders dan de eerste prioriteit moet zijn om kinderen tot Gods eer op te voeden.
Het gezin behoort een kleine kerk te zijn. Als het gezin niet op bijbelse wijze functioneert, heeft dat schadelijke gevolgen voor de kerk, de scholen en de maatschappij. Als het gaat om de verhouding tussen man en vrouw, wijst de auteur erop dat de Bijbel betuigt dat de man het hoofd van de vrouw is én beklemtoont dat man en vrouw gelijkwaardig zijn. Man en vrouw hebben elkaar nodig. Hier geeft de Bijbel een ander geluid dan bijvoorbeeld de islam.
De verschillende taken die volgens de Schrift aan man en vrouw toekomen zijn niet los te zien van de biologische verschillen. Alleen een vrouw kan kinderen baren. Daarom is de band tussen moeder en kind nauwer dan die van de vader. Johnson wijst erop dat het aangaan van een huwelijk de bereidheid vooronderstelt van meet af aan kinderen te ontvangen.
Wij mogen huwelijk en voortplanting niet van elkaar losmaken. Dat laat ook zien dat relaties die nu door de wetgever als huwelijk worden gezien, geen huwelijk zijn. De eeuwen door zijn in alle culturen het huwelijk en de mogelijkheid kinderen te ontvangen met elkaar verbonden. Als wij in de westerse samenleving publiek opkomen voor het bijbelse getuigenis over huwelijk en gezin, kan dat maatschappelijke consequenties hebben. Vormen van uitsluiting kunnen het gevolg zijn. Dat behoort een christen niet te weerhouden om op te komen voor de inzettingen van God.
Johnson groeide op in een milieu waarin catechisatie geven niet bij het kerkelijk leven behoorde en waar geen aandacht werd gegeven aan het belang van huisgodsdienst. Al voor zijn trouwen voelde Johnson aan hoe belangrijk het is om als een huwelijk met de kinderzegen wordt bekroond, kinderen in de bijbelse boodschap te onderwijzen. Later ontdekte hij hoezeer dit door de puriteinen is onderstreept. De auteur citeert als het gaat om de opdracht van ouders, de bekende anglicaanse bisschop J. C. Ryle: ‘Als u geen zorg besteedt aan uw kinderen als zij jong zijn, zullen zij u zorgen geven als zij ouder zijn. Kies waaraan u de voorkeur geeft.’
In onze Nederlandse context is vooral wat Johnson schrijft over de taak van ouders in het overbrengen van de bijbelse boodschap relevant. Ouders moeten dat niet overlaten aan de school en aan de kerk, maar beseffen dat zij de eerstverantwoordelijken zijn. Kerk en school moeten kunnen voortbouwen op wat kinderen thuis meegekregen hebben en nog meekrijgen.
Dat betekent niet dat de kerk geen taak heeft. Johnson, die zelf een openbare school (public school) bezocht, vertelt dat rooms-katholieke klasgenoten na schooltijd naar catechisatie gingen. Als kind verbond hij catechisatielessen met de Rooms-Katholieke Kerk. Later kwam hij erachter hoe belangrijk de catechese was bij zowel de reformatoren als de puriteinen. Johnson voert een pleidooi om kinderen jong mee te nemen naar de kerk en ook zo vroeg mogelijk naar beide zondagse diensten. Ik merk terzijde op dat het voor Johnson onbestaanbaar wordt geacht dat een gemeente die trouw wil zijn aan het Woord en aan haar opdracht, maar eenmaal op de zondag een samenkomst heeft. Hij keert zich tegen het verschijnsel van een kinderkerk. Wie gelooft dat kinderen bij de gemeente behoren, neemt hen zo gauw dat kan mee naar de diensten.
Terugkomend op het gezin wijs ik erop dat Johnson benadrukt dat ouders in liefde de bijbelse boodschap moeten overbrengen en dat zij wat ze overbrengen, concreet moeten maken in het voorbeeld dat zij geven. Uiteindelijk moet God een nieuwe generatie het geloof schenken, maar verdrietig is het als dit geschiedt ondanks de opvoeding die kinderen hebben genoten en ondanks het feit dat de kerk naliet wat zij behoort te doen.
De taak de jongere generatie bij de kerk te bewaren begint in de gezinnen waar de huisgodsdienst functioneert: bijbellezing met een korte uitleg, gebed en zingen van psalmen en liederen. Als het gaat om de taak van de kerk gaat het om het houden van zondagsschool en het geven van catechisatie. De taken van ouders en kerk komen samen in het meenemen van kinderen naar de kerkdiensten.
Johnson eindigt met het getuigenis van een wetenschapper wiens vader een gerenommeerd Schriftgetrouw oudtestamenticus was: ‘Bovenal ben ik dankbaar aan mijn soevereine Heere, Schepper en Zaligmaker die mij zo’n vriendelijke, vrijgevige, geduldige, tere, bemoedigende, opgewekte, humoristische, godzalige vader gaf. Wat gaf hij mij een voorbeeld door zijn consistente en ook ootmoedige christelijke levenswandel.’
Terry L. Johnson, Marriage and Family, Texts that Transform (Edinburgh: Banner of Truth, 2023), paperback 184 pp., £6,75 (ISBN 9781800404939)
Dr. P. de Vries - artikelen en opinie 