Blijvend gebed voor het Joodse volk en de volkeren in het Midden-Oosten

Het wapen van gebed

Zeven oktober jl. inmiddels ruim twee weken geleden werden we opgeschrikt door berichten dat Hamasstrijders op de sabbat, die deze keer samenviel met het feest van Simchat Tora (Vreugde van de wet), Israël waren binnengevallen en er honderden doden te betreuren waren. Na enkele dagen werd duidelijk dat het aantal doden nog veel hoger was dan aanvankelijk werd aangegeven.

Details van de gruwelen werden bekend. Hele families zijn vermoord. Meerderen zijn in hun huizen verbrand. Kinderen zijn onthoofd en vrouwen verkracht. Ruim tweehonderd personen van kleine kinderen tot jonge mensen zijn ontvoerd. Drijfveer van de Hamas is dat de vlag van Allah over van de Jordaan tot aan de Middellandse Zee moet waaien en dat in dit land voor Joden geen plaats is. Uiteindelijk moet de vlag van Allah over heel de wereld waaien en worden niet-moslims door Hamas wereldwijd op zijn best geduld.

De Palestijnse kwestie is zeer complex en ik wil niet beweren dat aan Joodse zijde geen vlekken zijn te constateren, maar goed is te weten wat Gold Meïr, een vorige premier van Israël, zei: ‘Als de Palestijnen de wapens neerleggen, is er vrede; als Israël de wapens neerlegt, bestaat het niet meer.’ Dan volgt er een ongekende slachting. Daarover hoeft niemand enige illusies te hebben. 

Als we deze dingen horen en weten, moet er allereerst gebed zijn. Gebed voor het Joodse volk als de beminden van God om der vaderen wil. Gebed voor de families die in rouw zijn gedompeld en de families van de gijzelaars. Gebed ook voor de Palestijnse bevolking. Meerderen in de Gaza strook worden feitelijk gewild in deze ontwikkelingen meegesleurd. Het geweld van Hamas werd door velen toegejuicht. Anderen overkomt het. Zeker is dat elke oorlog verschrikkelijk is en altijd ook burgers in een oorlog worden betrokken. Dat zien we in Gaza en dan past ons ook meeleven met allen daar worden getroffen.

Hoe dan ook moet er gebed zijn voor Joden en Palestijnen en dan bovenal of beiden het evangelie van Gods genade en verzoening leren verstaan. Dan kan er ook gebed zijn of zij die de Hamas-ideologie aanhangen tot inkeer komen. Bij God is immers niets onmogelijk.

We mogen weten dat er in Israël zowel Joden als Arabieren die Jezus werkelijk als Verlosser kennen al is hun getal klein. Laten we smeken dat hun getal mag toenemen. Dan is er de belofte dat geheel Israël nog eens massaal tot geloof in Jezus als de Christus zal komen. Er is ook alle reden om op grond van Jesaja 19 waar beloofd wordt dat er een gebaande weg van Egypte naar Assyrië (Mesopotamië) zal zijn, te smeken om vrede in het Midden-Oosten en bekering tot Christus van de volkeren in het Midden-Oosten.

*

Een getuigenis van een Messiasbelijdende moeder in Israël

Diep trof mij een getuigenis dat ik onder ogen kreeg van een Messiasbelijdende moeder in Israël waarin zij een duiding geeft aan de gebeurtenissen:

‘Er was een zomerfeest aan de gang, toen de terroristen binnenvielen en 250 feestgangers doodden. Maar wat was dat zomerfeest: men danste om boeddhabeelden heen, zoals men vroeger danste om het gouden kalf! Maar dat kan ook niet! (…)

Laten we gezamenlijk ons verootmoedigen zoals Daniël deed: WIJ hebben gezondigd… Lieve mensen, help Israël door u te verootmoedigen, ook al hebt u zelf helemaal geen deel aan deze zonden. Ik heb er ook geen deel aan, ik ben God niet vergeten en dien Hem met mijn hele hart. Maar Daniel was God ook niet vergeten en toch bad hij dit gebed en God kon daardoor handelen. (…)

Die mooie technologische kennis waar we zo dol op zijn, die hielp ons niet tegen de vijand: de bewakingscamera’s hadden ze binnen twee minuten onklaar gemaakt. En toen viel men binnen. En waar is onze technologie nu? God zegt in Ezechiël 16 dat Hij Jeruzalem (te vertalen met de regering en kopstukken van Israël) naakt zal uitkleden.

Wel, dat heeft Hij nu gedaan en wij staan beschaamd. De keizer zonder kleren… het is diep beschamend. En nu maar praten over wraak en dat wij dit zullen winnen! Maar de ergste oorlog in dit alles is, dat wij God niet voldoende liefhebben! Dat is de ware strijd in dit alles.

Er is maar één antwoord op: wij moeten op onze knieën en schuld belijden. Waar is dat volk gebleven dat door God uit Egypte werd geleid? Waar is dat volk voor wie Yeshua Zijn leven gaf? Hij staat en roept met Zijn handen uitgestrekt naar Zijn volk, dat grotendeels niet antwoordt. En niemand van ons kan zeggen dat wij het beter doen.(..)

Laten we gezamenlijk ons verootmoedigen zoals Daniël deed: WIJ hebben gezondigd… Lieve mensen, help Israël door u te verootmoedigen, ook al hebt u zelf helemaal geen deel aan deze zonden. Ik heb er ook geen deel aan, ik ben God niet vergeten en dien Hem met mijn hele hart. Maar Daniel was God ook niet vergeten en toch bad hij dit gebed en God kon daardoor handelen. (..)

Laten de Daniels opstaan, nu, vandaag, en bidden voor genade voor het Godsvolk, want let wel: God heeft deze oorlog toegelaten en dat is niet zomaar. ‘

Wie het over Israël heeft moet niet vergeten dat de Joodse staat, alhoewel het een aanzienlijke orthodoxe Joodse minderheid heeft, een zeer seculier land is. Zo is de gay-pride die jaarlijks in Tel-Aviv wordt gehouden de grootste van Azië. Hoe complex de zaken liggen, komt onder andere tot uiting in het feit dat Messiasbelijdende Joden niet zozeer van seculiere als wel van ultraorthodoxe zijde meer dan eens belaagd worden. Maar dit alles moet een reden zijn om des te vuriger voor Israël te bidden en niet alleen dat de Joodse staat een veilig huis mag zijn voor haar inwoners maar ook dat deze inwoners weet mogen krijgen van de vrede met God door Christus die alle verstand te boven gaat. Dat is een zaak die de tegenstelling tussen seculieren en (ultra)orthodoxen in Israël overschaduwt.

*

Het virus van het antisemitisme

Hoe moeten we verder tegen de zaken aankijken? Duidelijk is dat de situatie in Israël heel complex is. Dat geldt zeker als het gaat om de Palestijnse kwestie. Echter, steeds moet toch onderstreept worden dat Hamas op werkelijk gruwelijke wijze de katalysator is geweest van wat nu gebeurt. De Hamasstrijders hebben op niet mis te verstane wijze aangeven op welke wijze de leuze ‘From the river to the sea Palestina must be free’ gestalte moet krijgen. Israël moet ‘Jüdenrein’ worden en dan mogen Joden als ongedierte worden uitgeroeid.

Hamas is een islamitische organisatie met de sharia als uitgangspunt. De maximale positie die dan ook Joden en christenen kan worden gegeven is die van tweederangsburgers en wie moslim is, moet het hoe dan ook blijven.

Wereldwijde demonstraties maken dat duidelijk. Op meerdere demonstraties in de wereld klonk de leuze ‘Vergas de Joden’. Dan hoeft toch niemand te vragen naar wat er nu precies wordt bedoeld. Bij de wijze waarop Israël nu reageert, is het goed te beseffen dat heel duidelijk is geworden wat er gebeurd als de Joodse staat zou instorten. Niet eerder vielen na de holocaust zoveel joden.

Op een wijze die tot voor een aantal jaren onmogelijk werd gehouden, keert het antisemitisme ook alom in de Nederlandse samenleving terug. In dat licht is de reactie van meerdere bestuurders en politici ver onder de maat. Symptomatisch was de wijze waarop Aboulateb van Rotterdam reageerde. Hij kwam niet verder dan zijn ontzetting over de gebeurtenissen uit te spreken zonder expliciet te keren tegen de gruwelen door Hamas bedreven. Andere bestuurders volgden hem daarin. Zo werd gesproken over misselijkheid of buikpijn die men bij het gebeuren had zonder het virulente anti-semitisme dat in de gruwelen van Hamas zichtbaar werd, te benoemen.

Ontzetting was er terecht toen bekend werd dat een raket was ingeslagen in een ziekenhuis in Gaza. Direct werd Israël als de schuldige aangewezen en van genocide beschuldigd. Inmiddels blijken eigenlijk alle militaire deskundigen de lezing van Israël te bevestigen dat het ging om een raket van Palestijnse zijde. Er volgde geen brede afkeuring dat Palestijnse strijders bereid zijn volstrekt onverantwoorde risico’s te nemen als het gaat om eigen bevolking. Dan wordt er wel heel erg met twee maten gemeten.

In onze Tweede Kamer werd kort na de aanval van Hamas een motie ingediend dat Israël een apartheidsstaat is. Wel niet de meerderheid maar toch een groot aantal partijen stemde voor deze motie. Nu kan men terecht vragen hebben bij het beleid van de Israëlische regering ten opzichte van de Palestijnen – en zeker dat van de huidige regering – maar afgezien van de vraag naar de verwoording van deze motie is het tijdstip wel heel verdrietig. Temeer als wij beseffen dat de ideologie van Hamas zowel in Gaza als daarbuiten een breed draagvlak heeft.

Dezelfde media die de raketaanval op het ziekenhuis in Gaza direct aan Israël toeschreven, verdraaiden ook woorden van Israëlische leiders. Zo is wel gesteld dat zij alle inwoners van Gaza beesten hebben genoemd. Echter, dit is gezegd van Hamasstrijders.

In onze Tweede Kamer klinken uit de mond van Stephan van Baarle, fractieleider van Denk onversneden antisemitistische geluiden. Duidelijk is dat hij het bestaansrecht van de staat Israël ontkent. Hij stelt dat hij één staat wil voor Joden en Palestijnen. Dat is bepaald niet de staat die Hamas wil en dat weet Van Baarle heel goed. Die wil een staat zoals ik al aangaf waarin de vlag van Allah wappert van de rivier tot aan de zee en waar hooguit een heel kleine Joodse minderheid als tweederangsburgers wordt geduld. Stephan van Baarle weigert continue welbewust als hij hierop wordt aangesproken, helderheid te geven. Welbewust zoek hij ook in Nederland naar escalatie.

In Nederland moeten Joode scholen en synagogen worden bewaakt. Er is weliswaar een moskee beklad – en dat is iets waarover we onze afkeuring moet uitspreken – maar geen moskee of islamitische school heeft bewaking nodig van marechaussee. Wie zich voor de Palestijnen uitspreekt, kan een onvriendelijke opmerking horen maar doodsbedreigingen zijn er toch echt alleen voor hen die opkomen voor het bestaansrecht van de staat Israël. En dat is echt symptomatisch. Wie zien dit niet alleen in Nederland maar wereldwijd.

*

Opnieuw het wapen van het gebed

Ik keer terug tot de oproep tot gebed. Gebed dat Joodse leiders wijsheid ontvangen en nadenken over wat zij op lange termijn als een oplossing zien voor de inwoners van Gaza en de Westbank. Dan moet ook er ook voor hen bestaanszekerheid en recht zijn.

Gebed ook dat de Gazastrook en de Westbank bestuurders krijgen die het welzijn van eigen onderdanen op het oog hebben en zich niet laten leiden door een ideologie die geen ruimte biedt aan het verblijf van Joden tussen de rivier en de zee. En breder dat niet een ideologie leidend is dat niet-moslims op zijn best als tweederangsburgers ziet. Bestuurders ook die moslim alle ruimte laten, de islam de rug toe te keren en de veiligheid garanderen van hen die dat doen.

Gebed ook dat zij die getroffen zijn door het geweld, of het nu Joden of Palestijnen zijn, verlost worden van wrok en haat. Reacties die heel begrijpelijk maar zowel in het licht van de tijd als van de eeuwigheid geen oplossing bieden. Dan kom ik weer terug op de bede dat het Evangelie op harten beslag mag leggen. Ook als dat het geval is, zal tot aan de wederkomst van Christus alles ten dele zijn. Daarom moet en mag onze uiteindelijke bede zijn: ‘Kom, Heere Jezus.’