C.H. Spurgeon (1834-1892) is ongetwijfeld een van de grootste predikers van negentiende eeuw. Hij is wel de prins van de predikers genoemd. In 1891 voerde hij voor de laatste keer het woord op de landelijke conferentie van het door hem opgerichte Pastors’ College. De lezing kwam in boekvorm uit en in 2018 verzorgde The Banner of Truth een herdruk onder de titel The Greatest Fight in the World: Spurgeon’s Final Manifesto.
Spurgeon maakt duidelijk dat het de opdracht van een predikant is te waarschuwen voor dwaling en zonde. Zaken waarvan hij wist dat ze nauw met elkaar zijn verbonden. Gebruikmakend van het beeld van een gevecht valt zijn lezing in drie delen uiteen: onze wapenkamer (de Schrift); ons leger (de kerk) en onze kracht (de Heilige Geest). Aan het eerste deel wordt veruit de meeste aandacht besteed.
Het grote doel van de verkondiging van het Woord van God, zo zei Spurgeon, is hoop te brengen in een hopeloze situatie. Wordt het Woord toegepast door de Heilige Geest aan het hart, dan ontvangen zondaren vrede en troost in de vallei van de dood. Voor predikers moet bekering tot God van hun hoorders het centrale doel zijn. Voor de bekering wordt het Woord van God gebruikt en als een zondaar tot God bekeerd is, wordt het Woord van God alles voor hem.
Spurgeon beklemtoont dat wij van het Woord van God niets mogen afdoen en dat het niet nodig is er iets aan toe te voegen. Hij maakt duidelijk hoe essentieel het is de Bijbel te lezen zoals die hoort gelezen te worden namelijk als het woordelijke (verbal) en in alle opzichten (plenary) geïnspireerde Woord van God. Als het gaat om de verhouding geloof en wetenschap, stelt Spurgeon terecht dat niet alles wat wetenschap heet, wetenschap is en niet alles waarvan men zegt dat het wetenschappelijk bewezen is, is werkelijk bewezen. Wij moeten ons verstand onderwerpen aan Gods openbaring, al blijven er voor ons open vragen.
Spurgeon roept op om vast te houden aan de beproefde waarheden van verzoening door voldoening en van de onverdiende verkiezing tot zaligheid.
Als het gaat om de kerk, moet onze wens zijn dat in elke plaatselijke gemeente God centraal staat. Een gemeente moet een stad op een berg en een licht op een kandelaar zijn. Het moet er predikers om begonnen zijn dat de leden van hun gemeente naar buiten toe aan hun heilige wandel herkenbaar zijn.
In het laatste deel van zijn toespraak bracht Spurgeon naar voren dat predikers in alles aangewezen zijn op de Heilige Geest. Dat geldt voor de voorbereiding op de preek en ook op de preekstoel. Een kerk zonder de Heilige Geest, zo zei hij, is Hermon zonder dauw en Egypte zonder de Nijl. De Heilige Geest maakt levend, overtuigt, leidt, troost, leert, en bevestigt. Waar de Heilige Geest verdwijnt komt twist en tweedracht. Waar twist en tweedracht is wordt de Heilige Geest bedroefd.
Terecht is deze toespraak van Spurgeon als een manifest gepresenteerd. The Greatest Fight in the World. Spurgeon’s Final Manifesto is een boekje dat ik vooral, maar niet uitsluitend, predikanten en studenten in de theologie aanbeveel. In ons land worden er aan meerdere theologische opleidingen op zijn minst vraagtekens gezet bij de woordelijke inspiratie van de Bijbel. De betekenis ervan wordt gerelativeerd. Laten wij daar niet in meegaan. Zo ontnemen we onszelf – en zo God het niet verhoedt, ook anderen de Schrift als het machtige wapen in de geestelijke strijd waartoe iedereen moet worden opgeroepen en die elke christen strijdt.
Spurgeon dacht anders over het verbond en de doop van christenouders dan wij, maar laat het niet zo zijn dat wij met een beroep op verbond en doop in de praktijk de noodzaak van persoonlijke bekering tot God naar de achtergrond schuiven. Laat duidelijk zijn dat elke ware christen weet en betuigt: Eens was ik verloren, nu ben ik behouden. Eens was ik blind, en nu mag ik zien.
C.H. Spurgeon, The Greatest Fight in the World: Spurgeon’s Final Manifesto (Edinburgh: The Banner of Truth, 2018), paperback 88 pp., £5,- (ISBN 9781848718029)
Dr. P. de Vries - artikelen en opinie 