Een van de manieren waardoor wij kennen merken dat de Heere Zijn kerk in stand houdt zijn geloofs-getuigenissen die worden gepubliceerd. Nu valt van het ene geloofsgetuigenis meer te leren dan van het andere. Van groot belang is dat in de beschrijving van het leven van de betrokkene de Bijbel als norm wordt gehanteerd. Dat geldt zowel een biografie als een autobiografie. Een autobiografie die ik in dit opzicht echt voor hen die Engels beheersen kan aanbevelen, is Born again this Way van Rachel Gilson. Born again this Way kan vergeleken worden met An Unlikely Convert van Rosaria Champagne Butterfield en met Out of a Far Country, het levensverhaal dat Christoffer Yuan samen met zijn moeder Angela schreef.
Wat Gilson, Yuan en Butterfield met elkaar verbindt, is dat zij allen uit eigen ervaring weten wat het wil zeggen dat je je voelt aangetrokken tot een persoon van hetzelfde geslacht. Opmerkelijk is dat terwijl geen van hen drieën van huis uit bij het Bijbelse getuigenis is opgevoed, zij allen ook met betrekking tot huwelijk en seksualiteit het Bijbels getuigenis zonder reserve hebben leren aanvaar-den. Verder heeft tot elk een eigen verhaal en geschiedenis en de autobiografie van Gilson voegt iets toe aan de andere twee die eerder verschenen. Butterfield is van huis uit nominaal rooms-katholiek, had jarenlang een lesbische relatie. Gewonnen voor het Bijbelse getuigenis verbrak zij haar relatie en een aantal jaren na haar bekering begonnen haar lesbische gevoelens te verdwijnen.
Yuan komt uit een Chinees-Amerikaans gezin waar traditionele Chinese waarden hoog in het vaandel stonden. Al student kwam hij in de gayscene met tal van wisselende contacten. Om geld te verdienen was hij in drugs gaan handelen. Dit leidde dat zijn arrestatie en een gevangenisstraf. De eerste dag in de gevangenis hoorde hij dat hij een HIV besmetting had. Eerst zijn moeder en later ook zijn vader waren inmiddels voor het christelijke geloof gewonnen. Vanuit hun traditionele Chinese perspectief konden zij de homoseksuele gerichtheid van hun zoon niet plaatsen. Als christen konden zij de praxis niet aanvaarden, maar leerden zij anders aankijken tegen hun zoon en werd hun gebed of hij de weg van zelfverloochening en navolging van Christus zou mogen gaan. Een gebed dat is verhoord.
Rachel Gilson is opgegroeid in een overtuigd atheïstisch gezin. Op de middelbare school ontdekte zij dat zij lesbisch was en had zij een relatie. Een relatie met ups en downs en als die even was verbroken, zocht zij troost bij andere meisjes Op gegroeid in een conservatief dorpje in Californië ging zijn aan de universiteit van Yale in New Haven studeren. Juist aan deze progressieve universiteit kwam zij in aanraking met het christelijke geloof. Zij ging begrijpen dat God heilig is en wij Hem alleen zonder vrees kunnen ontmoeten als wij gereinigd zijn door Christus’ bloed. Gewonnen voor het getuigenis van Gods liefde in Christus. Aan haar vriendin met wie zij een relatie had gehad, mailde zij over de omkeer die in haar leven had plaats gevonden.
Ondanks het feit dat zij er vanuit de Schrift diep van overtuigd was geraakt dat seksualiteit alleen een plaats kan en mag hebben in het huwelijk tussen één man en één vrouw, kreeg zij als christin een lesbische relatie. Zij bezweek in de strijd tegen haar lesbische gevoelens. Het verging haar, zo vertelt zij, zoals Jacobus over de zonde schrijft. De begeerlijkheid verlokt en baart zonde en de zonde baart de dood. Door genade werd Gilson in staat gesteld haar relatie met Anna te verbreken. Daarna had zij maandenlang dagelijks van streek en toch was de moeite waard deze relatie te verbreken. Zij verwijst dan naar een uitspraak van de puritein John Owen. ‘Als wij de zonde niet doden, doodt de zonde ons.’
Twee jaar na haar bekering neemt zij het besluit haar vriendin met wie zij op de middelbare school een relatie had in New York te gaan opzoeken. Zij meent dat zij nu sterk genoeg is om deze vriendin per-soonlijk te vertellen wat de Heere in haar leven heeft gedaan. Zij wordt wel gewaarschuwd voor deze stap. Een goede christelijke kennis vraagt haar: ‘Wat doe je als je gezoend wordt?’ Volgens Gilson zou dat niet gebeuren. Dan herhaalt de kennis: ‘Maar stel nu dat het gebeurt?’ Het blijkt inderdaad te gebeuren.
Gilson zichzelf heeft overschat. Opnieuw valt zij in zonde. Op de terugreis van New York naar New Haven vraagt zij zich af of zij niet beter kan verzwijgen wat er is gebeurd. Zij voelt echter dat dit geen weg in Gods gunst is. Aan de kennis die haar van tevoren had gewaarschuwd, biechtte zij haar falen. Die was heel verdrietig, maar wees haar er ook op dat er in dit leven altijd een weg terug is naar God en dat er vergeving is voor al onze zonden en afdwalingen.
Alhoewel zij haar lesbische gevoelens niet kwijtraakte trouwde Rachel met Andrew Gilson. Zij ont-moette Andrew als studente op een zomervakantie. Het werd voor haar een goede vriend, maar de gedachte dat zij met hem zou trouwen kwam bepaald niet bij haar op. Naar mate zij elkaar langer en beter kenden voelde zij zich steeds meer bij hem thuis. Samen kregen zij vrijmoedigheid een huwelijk aan te gaan. Een huwelijk dat niet werd aangegaan op grond romantiek maar wel van liefde.
Gilson ontkent de plaats van romantiek niet. Romantiek mag een plaats hebben in het huwelijk of bij een man/jongen en vrouw/meisje die op weg zijn met elkaar te huwen. Daarbuiten moeten we geen plaats geven aan romantische gevoelens. Die kunnen ons overvallen. Het kan een getrouwde man overkomen met een andere vrouw dan zijn eigen vrouw en een getrouwde vrouw met een andere man dan haar eigen man. Echter, zij zijn niet legitiem en moeten worden teruggedrongen. Dat geldt ook voor hen die romantische gevoelens voelen ontstaan tot een persoon van hetzelfde geslacht. Iedereen heeft de roeping om kuis en rein te leven en te denken.
Gilson wijst er terecht op dat een huwelijk niet op romantiek gebaseerd kan zijn. De basis van een huwelijk is trouw die een afspiegeling van de trouw van Christus aan Zijn kerk en van Zijn kerk aan Christus. Een huwelijk is allereerst een zaak trouw en dat levenslang. Gilson zegt niet dat haar huwelijk volmaakt is en geen gebreken kent, maar die gebreken zijn in beginsel niet groter dan in een ander huwelijk. Tegelijkertijd brengt zij heel nadrukkelijk onder woorden dat de weg die God met haar gegaan is geen model is voor anderen. Zij waarschuwt voor de gedachte dat het aangaan van een huwelijk een soort medicijn is tegen homoseksuele gevoelens.
Niet het aangaan van een huwelijk is de prijs of de bron van echt christelijke gehoorzaamheid. Die bron en prijs is de Heere Jezus Zelf. Boven de vraag of wij zullen huwen of celibatair zullen blijven (de twee mogelijkheden waar de Bijbel op wijst) staat de vraag of wij de Heere Jezus Christus toebehoren en daarom ook aan Hem gelijkvormig willen zijn. Gilson geeft een voorbeeld van een meisje dat zij leerde kennen bij wie de lesbische gevoelens verdwenen en die toch nog steeds single is. De Heere heeft tot dusver geen man op haar weg gebracht. Ook dat kan gebeuren.
Gilson wijst erop dat in een harmonieus gezin broers en zussen een nauwe relatie met elkaar hebben zonder dat die een seksuele component heeft. Een vriendschap met een persoon van hetzelfde geslacht heeft niet per definitie een seksuele kleur. Ook zij die onbekend zijn met de worsteling tegen homoseksuele gevoelens kunnen zulke hechte vriendschappen hebben. De eeuwen door zijn er zulke vriendschappen geweest. Wij mogen christenen die een worsteling kennen met homoseksuele gevoelens zulke vriendschappen niet ontzeggen. Gevaren zijn er, maar die zijn er niet allen daar. Worstelen christenen met homoseksuele gevoelens en merken zij dat een vriendschap een romantische kleur begin te krijgen, dan is het zaak zo’n vriendschap op een laag pitje te zetten of zelf te beëindigen.
De christelijke gemeente als een groot gezin hoort een plaats te zijn waar allerlei vormen van vriendschap een plaats hebben. Zo kan een gemeente ertoe bijdragen dat christenen die worstelen met homoseksuele gevoelens, staande blijven in hun strijd. Een gemeente waarin geleerd wordt dat er als het echt niet anders kan ruimte is voor een homoseksuele relatie, is geen veilige haven voor christenen met homoseksuele gevoelens. Maar dat geldt ook voor een gemeente waar de gedachte heerst dat homoseksuele gevoelens hoe dan ook kunnen verdwijnen en dat een huwelijk de oplossing is. Immers, welke wist is er behaald als homoseksuele gevoelens plaats maken voor overspelige gevoelens en allerlei pornografische heteroseksuele lusten.
In een veilige gemeente wordt geen afbreuk gedaan aan wat God in Zijn woord over seksualiteit zegt, maar is er wel empathie voor hen die worstelen met homoseksuele gevoelens. Dan worden daarover geen grapjes gemaakt, laat staan dat ‘homo’ als scheldwoord wordt gebruikt. Een veilige gemeente is geen volmaakte gemeente. Niet alleen op dit terrein maar ook op andere terreinen geldt dat zo’n gemeente hier op aarde niet te vinden is. Echter, het is mogelijk dat een gemeente zo weinig het beeld van Christus vertoont, dat het geraden is die gemeente te verlaten. Gilson zegt dat wij ook daarin naar de Heere mogen en moeten vragen.
Van de drie titels die ik aan het begin vermeldde, zijn inmiddels zowel An Unlikely Convert van Rosaria Champagne Butterfield als Born again this Way van Rachel Gilson in het Nederlands vertaald. In 2014 gaf De Banier het uit onder de titel Een onwaarschijnlijke bekering. Het verhaal van een hoogleraar Engels die het christelijk geloof ontdekt. Het getuigenis van Rachel Gilson kwam in 2021 bij De Banier uit onder de titel Vernieuwd en onveranderd. Ik hoop dat er nog een vertalingen van Out of a Far Country komt. Het is de moeite waard ook van deze getuigenissen kennis te nemen.
De titel die Rachel Gilson haar levensverhaal gaf zinspeelt op de slogan van de LGHBT-beweging, namelijk ‘born this way’. Je bent nu eenmaal zo geboren. Je hebt nu eenmaal homoseksuele, biseksuele of transgendergevoelens. Tegenover deze slogan stelt zij dat wij door wedergeboorte Christus deel-achtig worden en Hem gaan gehoorzamen. Vandaar de titel Born again this Way. Ik besluit met een passage uit dit boek. Zij doet dit in de wij-vorm en zo geef ik het door:
‘Cruciaal is dat christenen die worstelen met homoseksuele gevoelens wijzen op de waarachtigheid van Gods Woord boven onze diepe gevoelens. Met onze gehoorzaamheid waarin een prijs verbonden is, wordt in het openbaar betuigd dat Gods plan veel mooier dan al onze herordeningen. Het is een waarschuwing dat relativeren van de zonde alle mensen beschadigt en zeker gelovigen die worstelen met homoseksuele gevoelens.
Wij ervaren inmiddels een geweldige druk vanuit de samenleving. Als onze verwanten in Christus ook vragen bij onze stellingname gaan stellen, verzwaart dat onze last. Wij zijn een herinnering van de kant van de Heere aan Zijn kerk dat Zijn wet goed is en dat het pogen ervan af te gaan ondanks alle goede bedoelingen tot ondergang leidt. Wij zijn een getuigenis dat wij het zijn die verlossing nodig hebben en niet de Bijbel.’ Wat zal het zijn als Gods kinderen volkomen van zichzelf verlost zijn. Daar ziet iedereen die de Heere toebehoort, naar uit.’
Rachel Gilson, Born again this Way. Coming out, Coming to Faith, and What Comes Next, met woord vooraf van Sam Allberry (The Good Book Company, 2020), paperback 146 pp., $16,99 (ISBN 9781784983901); vertaling, Vernieuwd en onveranderd (Apeldoorn: De Banier, 2021), paperback 128 pp., €17,95 (ISBN 9789087184759)
Dr. P. de Vries - artikelen en opinie 