Het is al begonnen toen ik 21 jaar was en God bij mij thuis bracht wat mijn staat was voor Zijn aan-gezicht. Een staat van oordeel en vloek. Men zei toen, dat ik nogal wat wist. Van mijn jeugd aan heb ik Gods Woord geëerbiedigd, dus in mijn hoofd had ik nogal wat. Maar wat had ik daaraan? Toen is begonnen: “nu weet ik het niet.” Eén ding wist ik wel, dàt voelde ik; ik was op reis naar de hel. Verder kon ik het niet brengen, absoluut niet. Mijn wetenschap liet mij in de steek, bracht mij niet van de plaats.
Nu ligt er een ervaring; ik heb aanneming verkregen, ben overgeplaatst in Christus, doch wat is nu het geval? Ja, als wij er bijkomen zijn wij schatrijk, maar: in een Ander. Ja, Adam had zèlf heel de erfenis in handen, en die is er maar vreemd mee omgesprongen. In een oogwenk van tijd heeft hij hem verspeeld. Maar nu is God zo goed voor ons, dat Hij alles in handen gelegd heeft van een Ander. Nu is Jezus Christus onze wijsheid; en heel de erfenis hebben wij in Christus en blijft in de hemel bewaard.
Nu moeten wij hier maar uitleven, dat wij in Adam zulke armoedzaaiers zijn, dat wij alles uit Jezus Christus moeten hebben. Die heeft alle verloren schatten voor ons verdiend, en die erfenis ligt nu in de hemel. In Zijn Persoon is alles wat wij nodig hebben, opdat die hoge Majesteit Gods gemeenschap met ons kan hebben. Dat is in Hem. (…)
Ik ben kind en Hij is mijn Vader. Ik ben een ongelukkige, die soms niet van de morgen tot de avond kan komen, maar dan is Christus mijn oudste broeder, Die met mij gaat en hier door het leven leidt en brengt. Dan is daar een zoetigheid die ik niet onder bewoordingen kan brengen.
Toen ik genade en aanneming verkregen had, en na een jaar of wat de grond van mijn bekering eraan ging, en ik nuchter begon te worden, kwam voor de dag, dat, als Hij mij aankeek in mijzelf, dan moet Hij mijn ijdel beeld verachten. Nu hebben wij Jezus Christus nodig als Bedienaar des heiligdoms, Die moet alles oprichten. Want zonder Hem hebben wij niets. Ja, Hij is als het ware de stok en de staf waar wij op leunen. Hij de Sterkte. Laten wij dan zulke zwakke benen hebben, dat wij niet kunnen gaan noch staan, dat wij niet kunnen in- of uitgaan. Laat dat dan zo zijn. Hij is de heerlijkheid hunner sterkte.
Nu is Hij alles, volkomen alles. Hij is niet alleen onze Hogepriester, maar ook onze waarachtige Koning, Die door Zijn Geest en Woord regeert. Daar Hij nu heerschappij voert als Koning, zo breekt die Koning bij ons alles af, waar wij buiten Hem en buiten de genade op leunen en steunen. Want, daar kunnen wij niet mee bij God terecht! Waar Hij nu toeschikt door Zijn Geest en Woord, worden wij gans door-drongen dat Hij alles moet zijn, onze grond en onze dekking. Hij moet volkomen alles zijn. (…)
Laat dan een ieder zich onderzoeken. Waar trekken wij partij voor? Voor onszelf, of voor de Koning? Wie wensen wij te eren? Wat ik u dan bidden mag, och overdenkt de zaken die wij vandaag besproken hebben, onderzoekt Zijn Woord en leer, en laten wij toch opmerken, dat die God werkt om Zijnszelfs wil, tot eer van Zijn Naam en kroning Zijns Zoons, en dat wat daarbuiten is geen dageraad heeft. Zoekt gij dat? Toe volhardt dan tot het einde, in alle strijd. Hebt gij het erop gezet Hem te mogen kennen gelijk Hij gekend behoort te worden, laat er dan geen stilzwijgen bij U zijn.
Zijn wij de Zijne, dat Hij ons nam, bedenkt dat Hij ons nam om ons te bezitten, en Hij ons nam als zondaar. In zoverre wij ons een kind Gods weten, lidmaat van Christus en Zijn gemeente, en lid uit maken van zulk een land en volk als dit is, dan hebben wij rede en stof om ons voor God te vernederen en te verootmoedigen.
Laten wij dan onze ogen open doen om te zien wat er te doen is, en opmerken wie Christus is en wat God in Hem wil zijn. Opdat schaamte en schande onze aangezichten bedekken tot vernedering, om een bidder te mogen zijn in boete en schuld en in schande, opdat die God, Wiens Naam ook Ontfermer is, Zich over ons erbarme en ontferme. Dat God daartoe dan Zijn vriendelijk aanschijn over ons doe lichten. Amen
Dr. P. de Vries - artikelen en opinie 