Dankdag

D.V. woensdag 3 november wordt de nationale dankdag weer gehouden. Het is een zeer goede gewoonte dat er elk jaar een dag wordt vrijge­houden om God te danken voor de zegeningen van het afgelopen jaar. Ik heb het over een nationale dankdag. Echter, het overgrote deel van ons volk weet niet eens wat de dankdag is, laat staan dat men die houdt. Dat is voor ons geen reden op anderen neer te zien. Het is wel een reden dat de dankdag ook een dag van verootmoediging moet zijn. Het verval van ons volk is mede onze schuld. Laten we smeken of de HEERE een weerkeer geeft tot Hem, al lijkt dat nog zo onmogelijk.

Ga, tenzij het echt niet anders kan, niet alleen naar avonddienst van de dankdag, maar ook naar de morgen- of middagdienst. Moeten we daarvoor vrij nemen, dan is dat ook een gelegenheid anderen toe te  lichten wat de dankdag betekent en waar wij die houden. Hebben we kinderen ,dan is het heel belangrijk hen daarin het goede voorbeeld te geven.

We houden dankdag terwijl er vele zorgen zijn. We behoeven alleen maar te denken aan het coronavirus dat weer alom om zich heen grijpt. Zelf bracht ik enkele weken geleden mijn geliefde vrouw naar het graf. Is er dan nog stof om te danken? Alleen al dat wij met al onze zorgen naar de HEERE mogen gaan, is een reden tot dankbaarheid.

Wij nietige mensen kunnen Gods beleid veelal niet doorgron­den. Het gaat erom dat wij door Zijn Zoon Jezus Christus toegang krij­gen tot het Vaderhart van God. Dan zullen alle dingen in ons leven medewerken ten goede. God overlaadt ons (in te­genstelling tot vele anderen) met tijdelijke zegeningen. Zij zijn bedoeld ons tot be­kering te leiden en ons aan God te verbinden. De waarachtige dankbaarheid bestaat in de bekering tot God. Als God in ons leven ingrijpt, worden wij arme zondaren die roemen in vrije gunst. God geeft Zijn kinderen geen bepaalde status. Hij wil dat zij arme zondaren blijven.

Wie wer­kelijk dankbaar is, klaagt over eigen ondankbaarheid en vindt zijn hou­vast in de biddende en dankende Ho­gepriester. Gezien alle maatschappelijke ontwikkelingen en het kerkelijke en geestelijke verval mogen we van deze dankdag, zoals ik aangaf ook wel een biddag maken. Het enige wapen wat ons overblijft, is het wapen van het gebed. Laten wij vragen dat God het licht van het Evangelie niet wegneemt uit Nederland en doorgaat met het schenken van predikers van de blijde boodschap en met trekken van zondaren uit de duisternis tot Zijn wonderbare licht.