De afscheidsbrief van mijn vrouw die ik namens haar heb voorgelezen in de afscheidsdienst van Boven-Hardinxveld op 16 september 2018

Het is nu precies een jaar geleden dat mijn geliefde vrouw Margreet overleed. Vier jaar geleden namen we op dezelfde datum afscheid van de (Hersteld) Hervormde Gemeente van Boven-Hardinxveld. In de afscheidsdienst heb ik namens mijn vrouw een brief voorgelezen. Ik geef deze brief hieronder weer.

Gemeente,

Kort wil ik mij op deze wijze tot u richten: ( paar maanden geleden geschreven)

Zeer Bedroefd ben ik …dat ik op deze onpersoonlijke wijze afscheid van u moet nemen.

Verdrietig ben ik ….dat ik niet met u hebt mee kunnen leven in tijden van verdriet en blijdschap de afgelopen jaren.

Verdrietig was ik, …..dat ik het voorzitterschap van de vrouwenvereniging op moest geven: de voorbereidingen waren voor mij een zegen.

Verdrietig ben ik …. dat wij de pastorie , waar we met plezier hebben gewoond en het dorp gaan verlaten. Moeilijk vind ik het… dat ik ziek geworden ben, niet opknapte , integendeel, en dat dit de reden is waarom mijn man moet stoppen als gemeentepredikant.

Moeilijk vind ik het…om te zeggen. De Heere leidde het zo.

Maar….. Het is wel zo, de Heere bestuurt alles al weten wij niet waarom .

Schuldig zou ik mij voelen als het bij deze verdrietige woorden zou blijven.

Dankbaar ben ik … voor al de hulp en medeleven, die ons zes jaar lang steeds maar weer geboden werd. In het bijzonder wil ik bedanken Ria, Adri, Lies, Francien Stijnie en niet te vergeten mijn lieve zus Ada. En ….dat er voor ons gebeden werd. Zeer hartelijk, hartelijk dank daarvoor!

Klein ben ik eronder, dat u ons verdragen heeft in de vele tekortkomingen deze 7 jaren !

Heilig verblijd zal ik zijn als de prediking van mijn man voor u tot zegen geweest mag zijn.

Maar …. bovenal ben ik God dankbaar dat Hij in het begin van mijn ziekte mij heeft laten zien wie Christus werkelijk is gestorven voor zondaren. Gehangen aan het kruis voor een zondaar zoals ik ben. Om in de VELE tijden van donkerheid, moedeloosheid die er zijn, daar op terug te mogen vallen.

Ik wens u allen een behouden vaart toe en dat u mag zeggen: ‘Ik weet: Mijn Verlosser leeft’, dan heeft u genoeg in leven en sterven.

Dat gun ik u van harte en dan mogen wij elkaar eens weer zien in het nieuwe Jeruzalem.

In alle liefde gegroet mevr. De Vries.